Już Memoriał delegacji górników i hutników polskich w sprawie założenia Akademii Górniczej w Krakowie z 1912 roku przewidywał w prelimi-narzu budżetu przyszłej akademii, obok kosztów utrzymania poszczególnych katedr, dotację dla biblioteki w wysokości 5.000 K. rocznie oraz za-trudnienie bibliotekarza z pensją roczną 3.000 K., a więc wyższą niż adiunkci (2750 K.).
Powołana w 1919 roku do życia Akademia Górnicza nie miała swojej siedziby; zajęcia odbywały się w wynajętych od miasta budynkach i pomieszcze-niach Uniwersytetu Jagiellońskiego. W tej sytuacji zorganizowanie biblioteki uczelnianej nie było zadaniem najważniejszym; wykładowców było kilkunastu, a i studentów nie było jeszcze zbyt wielu – na rok akademicki 1919/1920 przyjęto ich osiemdziesięciu, podobnie na rok następny. Stu-denci szybko się zorganizowali zakładając Koło Słu-chaczów AG1 i urządzając własnymi siłami czytelnię z księgozbiorem, liczącym w 1923 roku już 5 tys. tomów o treści naukowej i beletrystycznej, głównie w języku niemieckim. Tymczasem Ustawa o Szko-łach Akademickich z 13 lipca 1920 roku (Dziennik Urzędowy MWRiOP 1920 poz. 134) wśród dziesięciu uczelni mających takie uprawnienia wymieniała też Akademię Górniczą. Uczelnia akademicka musiała posiadać bibliotekę. By zrealizować ten wymóg ustawowy, na posiedzeniu Ogólnego Ze-brania Profesorów Akademii Górniczej 18 listopada 1921 roku powołano trzyosobową Senacką Komisję Biblioteczną odpowiedzialną za organizację biblio-teki dla profesorów2. Komisja w swoim sprawozda-niu zaleciła zatrudnienie stałego pracownika, który prowadziłby „sprawy biblioteczne”. Ostatecznie Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego (MWRiOP), któremu podlegały również sprawy szkół wyższych, mianowało z dniem 1 stycz-nia 1922 roku bibliotekarkę „za kontraktem” Marię Kuszową, która między innymi z własnej inicjatywy uruchomiła wymianę wydawnictw (polską i za-graniczną) przyczyniając się w dużym stopniu do powiększenia księgozbioru biblioteki AG.